Schroef De Westerweg Schroef

Tegenwoordig lees ik niet zoveel boeken meer, maar landschappen lees ik des te meer. Vaak valt er verrassend veel uit de loop der wegen op te maken. Bochten gaan ergens omheen, langs of naar toe. Meestal wordt de weg van de minste weerstand gekozen bij de aanleg ervan en de beste verbinding tussen twee punten is daarom niet altijd een rechte lijn. Ook op Texel zijn sporen uit het verleden vast gelegd in het wegenpatroon. Niet álles is rechtgetrokken of weg-gebulldozerd tijdens de ruilverkaveling. Een mooi voorbeeld daarvan vind ik de Westerweg en zijn zijwegen. Ook zonder de link naar het verleden vind ik dat deel van het eiland buitengewoon aantrekkelijk. De lichte glooiing van het land in de richting van de Rozendijk, de verspreiding van de boerderijen en het heldere licht aldaar vervelen mij nooit. Hoe dat zo gekomen is kan ik mij eerlijk gezegd niet meer herinneren, maar in de loop der jaren is dat gevoel ontstaan en met alles wat ik nu van die omgeving weet wordt dat allen maar sterker.
Het land tegenover de Immetjeshoeve ligt ruim drie meter boven zeeniveau. In de tijd dat er nog geen dijken waren zat men daar dus hoog en droog. Aan het begin van de jaartelling had Texel nog niet de vorm die het nu heeft. Het was zelfs geen eiland want het zuidelijke deel was nog verbonden met Noord Holland en in het gebied tussen de huidige Rozendijk en Gerritslanderdijk liep een inham die vermoedelijk eindigde ter hoogte van de Roggesloot bij de Cocksdorp. De bewoning langs de huidige Westerweg was daarop georiënteerd. Voor visvangst en het verzamelen van ander voedsel was dat gebied ideaal. Ook scheepvaart was er mogelijk, het was als het ware een natuurlijke haven die ongetwijfeld door rondreizende handelaren aangedaan zal zijn. Deze inham is dichtgeslibd aan het eind van de 12e eeuw, maar is nog steeds herkenbaar in het landschap, bijvoorbeeld in de Bleekersvallei; daar zijn de duinen veel later ontstaan dan in de rest van het Texels kustgebied.

Westerweg

De hoogte die begrensd wordt door de Westerweg, Driehuizen en Hemmerkooi wordt ook wel eens "De terp van Kikkert" genoemd. Dit omdat een voormalig schoolmeester daar naar oudheden op zoek was, net zoals ik dat tegenwoordig doe. Deze woonheuvel is al duizenden jaren bewoond en wat zich daar allemaal heeft afgespeeld houd mij al jaren bezig. In de loop van die tijd is mij duidelijk geworden dat op Texel meer van deze dorpsterpen te vinden zijn en nog veel meer kleinere huisterpen. Een en ander duidt op een relatief grote bevolkingsdichtheid. Vergeleken met het grootste deel van het kustgebied was het oude land van Texel een goede plek om te wonen.
Al met al een boeiend gegeven voor wie geïnteresseerd is in de ontstaansgeschiedenis van ons eiland.
Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik hier dagelijks mee bezig kan zijn en hoop hier nog lang van te kunnen genieten.

Home